بررسی رابطه بین آگاهی از علم ارگونومی و میزان آسیب های شغلی کادر پرستاری در بیمارستان های آموزشی منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد

مقدمه: ارگونومی به معنای قاعده و قانون کار می باشد و به بررسی روابط انسان با محیط کارش با محور بهبود شرایط زندگی و کاری فرد می پردازد. لذا مطالعه ی حاضر قصد دارد با تعیین میزان آگاهی از اصول ارگونومی و شرایط کاری پرسنل، زمینه را برای ارائه ی راهکارهای کنترلی مناسب در برابر آسیب های شغلی و اختلالات اسکلتی عضلانی در بیمارستان ها فراهم نماید. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی تعداد 523 نفر از پرسنل کادر پرستاری در 4 بیمارستان شهر یزد مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بود. متغیرهای اصلی مورد بررسی میزان آگاهی از اصول ارگونومی، شرایط کاری، میزان آسیب های شغلی و متغیرهای دموگرافیک بودند. اطلاعات پس از استخراج، وارد نرم افزار spss نسخه 16 گردیده و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی، کلموگروف اسمیرنوف، کای دو، t-test مستقل، من ویتنی و پیرسون مورد پردازش قرار گرفت. یافته ها: میزان آگاهی پرستاران در زمینه ی ارگونومی با میانگین) 076±2.86 (از 5 امتیاز در حد متوسط، شرایط کاری پرستاران با میانگین )0.58±2.41 (در حد ضعیف و میزان آسیب های شغلی از قبیل اختلالات اسکلتی عضلانی با میانگین )0.87±2.67( نیز در حد ضعیف بود. بین میزان آگاهی از علم ارگونومی و میزان آسیب های شغلی از لحاظ آماری ارتباط معکوس(p-value=0.04) و بین شرایط کاری و میزان آسیب های شغلی، ارتباط مستقیم معنی داری مشاهده گردید (p-value<0.001). علت اصلی بروز اختلالات و آسیب های شغلی در پرستاران مورد مطالعه انجام فعالیت به صورت ایستاده بود. همچنین بین میزان تحصیلات افراد با مشکلات و اختلالات اسکلتی عضلانی ارتباط معنی داری مشاهده گردید (p-value<0.001). نتیجه­گیری: برنامه های آموزشی مدون و جامع و به کارگیری مداخلات ارگونومیک جهت بهبود شرایط کاری می تواند نقش موثری در کاهش آسیب های شغلی پرستاران داشته باشد.